Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. η’ 26-39
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν,
ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. 34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· 39 ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.
Η σημερινή ευαγγελική διήγηση που αναφέρεται στη θεραπεία του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών μας αποκαλύπτει, ότι ο άνθρωπος είναι το πιο θαυμαστό, αλλά και το πιο αντιφατικό πλάσμα του Θεού .
Ο δαιμονισμένος μετά την θεραπεία του καθόταν «ιματισμένος και σωφρονισμένος» δίπλα στο Χριστό και επιθυμούσε να τον ακολουθήσει. Οι άλλοι όμως μόλις είδαν το θεραπευμένο φοβήθηκαν και ζήτησαν από τον Χριστό ν' απομακρυνθεί από τον τόπο τους, δηλ. το ίδιο γεγονός - θαύμα - που έδειχνε τη δύναμή Του και την αγάπη Του για το ταλαιπωρημένο πλάσμα Του, δημιούργησε διαφορετικό αποτέλεσμα.
Η προσκόλληση στο Χριστό ή η αρνησή Του είναι υπόθεση της ελευθερίας μας .
Ο Χριστός είναι η ανακεφαλαίωση της πίστεως, γι'αυτό οι εκλογές μας συνδέονται με το πρόσωπο Του.
Η άρνηση του Χριστού είναι μια αρνητική εκδήλωση της ελευθερίας μας. Αυτοί που επιλέγουν τη στάση αυτή ήδη με την άρνησή τους βρίσκονται έξω από το Σώμα Του, την Εκκλησία.
Η πορεία τους είναι καταστροφική και ο Χριστός δεν επεμβαίνει στην επιλογή τους σεβόμενοι την ελευθερία τους.
Η ελευθερία ως δυνατότητα επιλογής δεν είναι γνώρισμα της τελειότητας, αλλά ατέλεια. Ελεύθερος είναι αυτός που ταύτισε το θέλημά του με το θέλημα του Θεού και που προκαλεί σκάνδαλο για την ελευθερία του ανθρώπου.
Ο δισταγμός προ της επιλογής μας σημαίνει, ότι δεν έχουμε ακόμη αποκτήσει γνώση του αγαθού. Βέβαια χωρίς την ελευθερία της εκλογής δεν φθάνουμε στην τελειότητα της ελευθερίας που έχει ως κίνητρο και κριτήριο την αγάπη να επιλέγουμε το θέλημα του Θεού.
Η ελευθερία χωρίς την αγάπη είναι καταστροφική. Αν δεν αγαπήσουμε το Χριστό πραγματικά δεν μπορούμε να την ακολουθήσουμε. Αν θεωρούμε τις εντολές μόνο σαν απειλές των σωματικών μας αναπαύσεων και δεν τις βλέπουμε ως δωρεές της χάριτος και της ελευθερίας, τότε αποστρεφόμαστε το πρόσωπό Του. Ζητάμε σαν τους κατοίκους των Γαδαρηνών «ἀπελθεῖν ἀφ'ἡμῶν» .
Η κρίση του κόσμου βρίσκεται στις επιλογές του. Με τον τρόπο της ζωής μας επιλέγουμε το αιώνιο μέλλον μας, την κοινωνία με το φως ή τη άρνησή του.
Αυτή την επιλογή της άρνησης βλέπουμε στους κατοίκους των Γαδαρηνών. Η αιτία της εδράζεται στα πονηρά έργα τους. Παραβαίνουν το νόμο που απαγόρευε το χοιρινό κρέας. Οι υπεύθυνοι της παρανομίας ειδοποίησαν τους κατοίκους για το θαύμα. Ο δαιμονισμένος έγινε αρνί άκακο, η λεγεώνα όμως των δαιμόνων μπήκε στην παράνομη αγέλη των χοίρων και την έπνιξε στη θάλασσα. Οι κάτοικοι δεν χάρηκαν, αλλά τρομοκρατήθηκαν και ο τρόμος αυτός δεν τους άφησε να χαρούν την απαλλαγή της περιοχής τους από το φόβητρο. Η παρανομία είχε διαστρέψει τα κριτήρια της ψυχής τους. Η ειρήνη του Χριστού τούς φόβιζε περισσότερο από το δαιμονισμένο.
Η πίστη είναι δωρεά του Θεού αλλά και αρετή. Προσφέρεται από το Θεό, αλλά χρειάζεται η θετική ανταπόκριση της ελευθερίας μας.
Η πίστη ποτέ δεν εκβιάζει, αλλά ελευθερώνει και θεραπεύει.
Απαλλάσσει από την αιχμαλωσία στο διάβολο και την ύλη. Ο Θεός έσπειρε την πίστη στον πρώην δαιμονισμένο και τον απάλλαξε από την κυριαρχία των δαιμόνων.
Η θεραπεία του ήταν μια κλίση από τον Θεό που βρήκε την πρόθυμη ανταπόκρισή του.
Ζητούσε από τον Χριστό να τον ακολουθήσει. Πριν θεραπευτεί ήταν δέσμιος από τον διάβολο. Τώρα ήταν δέσμιος από την αγάπη του θεραπευτή του.
Ο Χριστός τον απάλλαξε από την αιχμαλωσία των δαιμόνων, δεν τον δούλωσε όμως στον εαυτό του.
Δεν εκμεταλλεύτηκε την ευγνωμοσύνη του για να προσθέσει έναν ακόμα ακόλουθό Του. Τον έστειλε στο σπίτι του κάτι που ήταν σωτήριο για τον ίδιο και τους συμπολίτες του. Τον έκανε απόστολό Του και κήρυκα της αγάπης Του. «Διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός». Σ' αυτήν την εντολή υπακούουν και οι Άγιοι της εκκλησίας, όταν μιλούν στον κόσμο. Δεν λένε δικούς τους στοχασμούς. Λένε το πώς ο Θεός θεραπεύει τον άνθρωπο και τον ελευθερώνει από την κυριαρχία των δαιμόνων, ώστε να γίνει αδελφός και συγκληρονόμος του Χριστού, δηλ. αληθινά ελεύθερος.
π.Γ.Στ.
Πηγή: agiabarbarapatras.blogspot.gr
