Χρόνος και Εκκλησία

Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Η έλευση του Χριστού έφερε στον κόσμο τη βασιλεία του Θεού. Και ο χώρος, όπου φανερώνεται η βασιλεία του Θεού, είναι η Εκκλησία. Αυτή διατηρεί την αιωνιότητα μέσα στην Ιστορία και προσφέρει στην Ιστορία την προοπτική της αιωνιότητας. Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, που υπερβάλλει το χώρο και το χρόνο, συνάπτοντας τους ανθρώπους σε μια υπερχρονική και υπερβατική κοινωνία, όπου τα πάντα είναι παρόντα εν Αγίω Πνεύματι. Στην Εκκλησία σώζεται ο χρόνος και ο κόσμος ολόκληρος. ‘Ο,τι πρόσφερε ο Θεός στον κόσμο, υπάρχει μέσα στην Εκκλησία και μετά δίδεται στον άνθρωπο για τη σωτηρία και ανακαίνισή του.

ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...(ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

    Η παράδοση συνεχίστηκε… έτσι και φέτος για ακόμη μια χρονιά οι νέοι και οι νέες της ενορίας μας ανήμερα τα Χριστούγεννα συναντήθηκαν έξω από το Πνευματικό μας Κέντρο, στις 4 το πρωί για να γυρίσουν τους δρόμους της ενορίας τραγουδώντας κάλαντα και χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ξυπνώντας έτσι τους ενορίτες μας για την πρωινή χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, μετά το τέλος της οποίας ξανατραγούδησαν τα παραδοσιακά κάλαντα για όλους τους εκκλησιαζόμενους έξω στο προαύλιο χώρο του Ναού.

Άντε παιδιά χρόνια Πολλά και του Χρόνου!!!

Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΑΣ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

Το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου ε.ε. στις 6 το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό κέντρο του Ναού μας η χριστουγεννιάτικη εκδήλωση της ενορίας μας.

Ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος

Ἐπίσκοπος Κάλλιστος Γουέαρ

Ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δὲν µποροῦσε νὰ ἔρθει στὸ Θεό, ὁ Θεὸς ἦρθε στὸν ἄνθρωπο, ταυτίζοντας τὸν ἑαυτό του µὲ τὸν ἄνθρωπο µὲ τὸν πιὸ ἄµεσο τρόπο. Ὁ αἰώνιος Λόγος καὶ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔγινε ἀληθινὸς ἄνθρωπος, ἕνας ἀπὸ ἐµᾶς. Συµµετέχει ἀπόλυτα στὸ κάθε τί ποὺ µᾶς ἀποτελεῖ κι ἔτσι µᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ συµµετέχουµε σ’ αὐτὰ ποὺ τὸν ἀποτελοῦν, στὴ θεϊκή του ζωὴ καὶ στὴ δόξα του. Ἔγινε ὅ,τι εἴµαστε γιὰ νὰ µᾶς κάνει ὅ,τι εἶναι αὐτός.

ΓΕΝΝΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

Μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας πολλοί ήταν εκείνοι που ύψωσαν τον εαυτός τους στην θέση του Θεού η του απεσταλμένου του. Ηγέτες από  διάφορες θρησκείες του κόσμου, όπως ο "προφητης" μωαμεθ (Ισλάμ), ο Σιντάρτα Γκαουτάμα (Βουδισμός) απλά γεννήθηκαν σε μια χρονική ιστορική στιγμή χωρίς κανείς να προσμένει αυτούς ή το έργο τους από το οποίο γεννήθηκαν οι θρησκείεσ που δημιούργησαν. Αντιθέτως ο Ιησούς Χριστός εκπλήρωσε με την γέννηση και το έργο του εκατοντάδες προφητείες της αρχαιότητας που έγιναν από διαφορετικούς ανθρώπους οι οποίοι έζησαν σε διαφορετικές χρονολογίες, πολιτισμούς και συνθήκες. Σε αυτή την ενότητα θα εξετάσουμε τέσσερις προφητείες που αφορούν τα Χριστούγεννα.

Ομιλία Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, εις την Κυριακήν των Προπατόρων.

  

Όταν ο μονογενής Υιός του Θεού εσαρκώθη προς χάριν μας από την Παρθένον, δια της μετά σαρκός πολιτείας του, ετελειοποίησε τον νόμον, ο οποίος είχε δοθή δια του Μωυσέως.
Τον ολοκλήρωσε δίδοντας τον νόμο της χάριτος, και μεταποίησε έτσι τον παλαιόν εκείνο νόμο στην ιδική μας Εκκλησία. Εκβάλλεται τότε το γένος των Εβραίων από την ιεράν Εκκλησία, και αντί αυτών εισαγόμεθα εμείς, οι οποίοι έχουμε εκλεγεί από τα έθνη.
Και μας συνήνωσε ο Κύριος με τον εαυτόν του και με τον Πατέρα, μας παραλαμβάνει δηλαδή ως γνησίους νέους και αδελφούς, ακόμη δε, ω της ανεκφράστου φιλανθρωπίας, και γονείς ιδικούς του. Πράγματι, λέγει «ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, ούτος και αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ εστί».

Κυριακή ΙΑ’ Λουκά – Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου

Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. ιδ΄ 16-24

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· 17 καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. 18 καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. 19 καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. 20 καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. 21 καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε. 22 καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. 23 καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου. 24 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου. πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.

Το ουράνιο πανηγύρι

Το ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα στον Πειραιά

Το 1735 ιδρύθηκε το Μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα, εκεί ακριβώς που είναι η σημερινή ομώνυμη εκκλησία, πάνω σχεδόν στα ερείπια του αρχαίου ναού της Αφροδίτης.
Το μοναστήρι αυτό ήταν οχυρωμένο με γερούς τοίχους, απόρθητες επάλξεις και αρκετές πολεμίστρες.

Η είσοδός του ήταν θολωτή, με διπλές και γερές πόρτες, το δε διάκενο που μεσολαβούσε ανάμεσα στις δύο, ήταν αδιάβατο για τους ξένους, γιατί στο κέντρο του θόλου υπήρχε μια τρύπα απ όπου οι καλόγεροι του Μοναστηρίου, ζεματούσαν με βραστό λάδι και καυτό μολύβι, αυτούς που θα προσπαθούσαν να μπουν με τη βία στη Μονή.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ

Δέν  ἔλαβες  ἐντολή  νά  κατηγορεῖς  τόν  τεμπέλη,  οὔτε  νά  ἐλέγχεις  τήν  κακία,  οὔτε νά  ὀνειδίζεις  τήν  ὀκνηρία,  ἀλλά  νά  ἀνακουφίζεις  τήν  πτωχεία,  νά  ἰατρεύεις  τήν  συμφορά,  νά  ἁπλώνεις  τό  χέρι  σου  καί  νά  σηκώνεις  ἐκείνους  πού  ἔχουν  πέσει. Ἅγιος  Ἰωάννης   ὁ  Χρυσόστομος

Η Σύλληψις της αγίας Άννης, μητρός της Υπεραγίας Θεοτόκου

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

«Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, θέλοντας να ετοιμάσει για τον Εαυτό Του έμψυχο και άγιο οίκο για κατοικία Του, απέστειλε τον άγγελο Αυτού προς τους Δικαίους Ιωακείμ και Άννα (από τους οποίους θέλησε να προέλθει η κατά σάρκα μητέρα Του) και προμήνυσε τη σύλληψη της άγονης και στείρας Άννας, για να καταστήσει βέβαιη τη γέννηση της Παρθένου. Γι’  αυτό και συνελήφθη η αγία Παρθένος Μαρία και γεννήθηκε, όχι όπως μερικοί λένε, επτά μηνών ή χωρίς άνδρα, αλλά γεννήθηκε σε εννέα τέλειους μήνες, όπως και από υπόσχεση μεν Θεού, από συνάφεια όμως και σπορά άνδρα. Διότι μόνος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την αγία Παρθένο Μαρία απορρήτως και ανερμηνεύτως, καθώς γνωρίζει μόνος Εκείνος, χωρίς των θελημάτων της σαρκός, και ενώ είναι τέλειος Θεός προσέλαβε όλη την τελειότητα της κατά σάρκα οικονομίας Του, όπως δημιούργησε και έπλασε τη φύση των ανθρώπων από την αρχή.

Κυριακή Ι' Λουκά

 

(κεφ. 13, 10-17)

   Η διήγηση της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής μας περιγράφει τη θεραπεία της συγκύπτουσας, μιας γυναίκας που λόγω της ασθένειάς της ήταν κυρτωμένη και ταλαιπωρούνταν επί δεκαοκτώ έτη. Όταν την είδε ο Χριστός, ένα Σάββατο που δίδασκε στη Συναγωγή, την σπλαγχνίστηκε, μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, και με ένα Του λόγο, χωρίς αυτή να το ζητήσει, τη θεράπευσε. Ωστόσο το θαύμα αυτό αντί να κάνει τους σκληρόκαρδους φαρισαίους να θαυμάσουν μαζί με όλο το λαό τα μεγαλεία του Θεού, κίνησε την αγανάκτηση του αρχισυνάγωγου, που τους κάλεσε να προσέρχονται τις άλλες μέρες για να θεραπεύονται, και να μη “καταλύουν” την αργία του Σαββάτου. “Υποκριτές”, απαντά ο Ιησούς, “ο καθένας δεν λύνει το Σάββατο το βόδι του ή το γαϊδουράκι του για να πάει να το ποτίσει; και αυτή η γυναίκα, που δεν είναι ζωντανό αλλά παιδί του Αβραάμ, δεν έπρεπε λοιπόν να λυθεί από τα δεσμά που επί δεκαοχτώ χρόνια την είχε δέσει ο διάβολος, επειδή σήμερα είναι Σάββατο;”

Μνήμη Ἁγίου Νικολάου!

 Ὁ Ἅγιος τῶν φτωχῶν, τῶν αἰχμαλώτων, τῶν ναυτικῶν καὶ ὁ θαυμαστὸς προστάτης τοῦ Πολεμικοῦ μας Ναυτικοῦ!

Ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀγαπημένους Ἁγίους του θαλασσινοῦ λαοῦ μας, εἶναι ὁ Ἅγιος Νικόλαος! Ποιὸς ἄλλωστε ναυτικὸς δὲν ἔχει νὰ διηγηθεῖ ἕνα θαῦμα του; Ποιὸ νησὶ δὲν ἔχει νὰ ἱστορήσει μία παρέμβασή του; Ποιὰ θάλασσα δὲν ἔχει μία Ἐκκλησία του; Ποιὸ λιμανάκι δὲν ἔχει ἕνα ξωκλήσι του; Καὶ ποιὸ σκαρὶ δὲν ἔχει μίαν εἰκόνα του; Καὶ πράγματι, στὰ περισσότερα ἑλληνικὰ σπίτια, πλάι στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου, ὑπάρχει μέχρι σήμερα ἡ εἰκόνα τοῦ μεγάλου καὶ θαυματουργοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὅπου καίει τὸ ταπεινό, μὰ οὐρανοφόρο καντηλάκι, ποὺ ὅσο πιὸ ταπεινὸ καὶ ἀγαθὸ εἶναι, τόσο πιὸ πολὺ φεγγοβολάει στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ! Ἀλλὰ καὶ πράγματι ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐπισκέπτεται - ὅπως καὶ ἄλλοι Ἅγιοι - ἀοράτως τοὺς καλοὺς καὶ πιστοὺς Χριστιανούς, τὰ σπιτικὰ  καὶ τὰ παιδιά τους καὶ δὲ σταματᾶ νὰ θαυματουργεῖ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τοὺς βοηθᾶ!

Ο Άγιος Σάββας

Ο Άγιος Σάββας γεννήθηκε το 439. Καταγόταν από την κωμόπολη Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιός ευσεβών γονέων του Ιωάννη και της Σοφίας.

Από τη νεαρή του ηλικία είχε έφεση προς την ησυχαστική ζωή και έτσι από μικρό παιδί εισήλθε στο Μοναστήρι των Φλαβιανών. Εκεί παρέμεινε μέχρι την ηλικία των δεκαέξι χρονών και ακολούθως θέλησε να αγωνιστεί κοντά στο Μέγα Ευθύμιο, ο οποίος, όμως, τον συμβούλευσε να πάει στην Ιερά Μονή του αγίου Θεοκτίστου, λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Ο άγιος Σάββας υπάκουσε τον Μέγα Ευθύμιο και πήγε στην Ιερά Μονή του Θεοκτίστου, όπου έζησε εργαζόμενος τις εντολές του Κυρίου.

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η ζωή του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού υπήρξε ζωή συνεχών αγώνων. Αγωνίστηκε εναντίον της νέας αιρέσεως των εικονομάχων γιατί έζησε κατά τον 8ον αιώνα που η εικονομαχία συγκλόνιζε τα θεμέλια της Εκκλησίας. Εναντίον της υπερηφάνειας και της υψηλοφροσύνης, γιατί ήταν κάτοχος όλης της επιστημονικής γνώσεως της εποχής του, όπως φαίνεται και από έργα του που μας άφησε.

Εναντίον της αγάπης του πλούτου και της ανθρώπινης δόξας, γιατί και θέση επίζηλη κατείχε, αλλά και πλούτη είχε άφθονα.
Παρ' όλα αυτά, επειδή αγάπησε τη μοναχική πολιτεία, εγκατέλειψε τα πάντα στον κόσμο αυτό και έγινε υποτακτικός σ' εάν αυστηρό γέροντα. Και στη ζωή της υποταγής όμως έδειξε ότι είχε πάρει απόφαση να πεθάνει για την αγάπη του Χριστού ο παλαιός άνθρωπος μέσα και να γεννηθεί ο νέος, ο κατά Χριστόν πλασθείς.

Ὁ συμβολισμός τοῦ κεριοῦ στήν Ἐκκλησία

Γιατί ἀνάβουμε κεριά στήν Ἐκκλησία;  Ἀλήθεια˙ Γιατί ἀνάβουμε κεριά στήν Ἐκκλησία; Πολλοί χριστιανοί μας δέν εἶναι σέ θέση νά δώσουν ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό. Ἀνάβουν βέβαια κερί, άλλά δέν γνωρίζουνε τό συμβολισμό του.  Ἐπί πλέον μερικοί δίδουν αὐθαίρετες ἐξηγήσεις ὅπως π.χ.  ὅτι ἀνάβουν κερί τάχα γιά νά ἐνισχύσουν οἰκονομικά τήν Ἐκκλησία τους. Σάν ορθόδοξοι πού εἴμαστε θά πρέπει νά γνωρίζουμε τούς συμβολισμούς κάθε λειτουργικῆς πράξεως, ὥστε νά λατρεύουμε τό Θεό μας « ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ ».