Η ζωή κρύβει πολλά μυστήρια κι απρόβλεπτες καταστάσεις. Γι' αυτό, το να λες, "έχω απορίες μες στη ζωή" είναι φυσικό. Ναι. Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να αγαπάμε. Θα συνεχίσουμε να ειρηνεύουμε. Θα συνεχίσουμε να ζούμε.
Σ' αυτή τη γη ζούμε, και θα δεχτούμε αυτό που υπάρχει και μας προσφέρει αυτή η ζωή. Και θα μάθουμε να' μαστε αισιόδοξοι και να κοιτάμε το ποτήρι που 'ναι μισογεμάτο κι όχι μισοάδειο.
Θα μάθουμε να εκτιμούμε τα δώρα που μας δίνει ο Θεός και να μην είμαστε αχάριστοι. Θα μάθουμε να κοιτάμε αυτά που μας έδωσε ο Θεός μέχρι τώρα και να μη γκρινιάζουμε διαρκώς γι' αυτά που όλο μας λείπουν. Κι όταν έρθει μία δοκιμασία, θα 'μαστε έ τ ο ι μ ο ι . Θα τα ΄χουμε σκεφτεί όλα αυτά. Θα τα ΄χουμε συζητήσει. Θα ΄χουμε προετοιμαστεί.
Ίσως και πάλι ξαφνιαστείς αν έρθει και σε βρει κάπως απότομα η δοκιμασία. Αλλά μετά θα βάλεις τη λογική σου και θα πεις, "είμαι πολύ μικρός για να καταλάβω αυτά τα τόσο μεγάλα θέματα. Τι μου μένει να κάνω; Να κλάψω".
Δεν είναι αμαρτία. Κ λ ά ψ ε. "Να προσευχηθώ, να γονατίσω. Να παραπονεθώ στο Θεό". Παραπονέσου. Δεν είναι κακό. Κάντο! "Μα πώς δεν είναι κακό;" Δεν είναι κακό. Κάνε όμως το παράπονό σου π ρ ο σ ε υ χ ή ! Κι είναι πάλι καλό. Οι ψαλμοί του Δαυίδ είναι γεμάτοι παραπονεμένες προσευχές. Παράπονα στο Θεό, πίκρα, πληγωμένη η ψυχή του Δαυίδ μιλά στο Θεό.
Του λέει, "γιατί, Κύριε, δεν ακούς; Κουφάθηκες; Τι Θεός είσαι εσύ; Τι είναι αυτά που κάνεις; Δε μ' ακούς; Δεν μου δίνεις σημασία; Εγώ σε παρακαλώ κι εσύ δεν μου δίνεις προσοχή". Αυτά δεν είναι λόγια δοξολογίας, αλλά παράπονα. Για όποιο θέμα της ζωής σου κι εσύ εκπλήσσεσαι, κάνε προσευχή. Πες τα στο Θεό. Και θα δεις ότι σίγουρα θα σου εξηγήσει κάτι απ' το μυστήριο της αγάπης του, θα σου δώσει κάτι να καταλάβεις, κάτι να νιώσεις...."
Πηγή: Agioritikovima
