Αν ήμασταν έτοιμοι να διερευνισουμε το παρελθόν μας, θα είχαμε τη δυνατότητα να το διαγράφουμε χρονία με τη χρονία και να προσερχόμαστε στην εξομολόγηση με βαθιά και αληθινή συγκίνηση, μακριά απο κάθε συναισθηματισμό, και με απαιτητική και εναργή συνείδηση της αμαρτωλότητάς μας.
Τούτη η συναίσθηση της αμαρτίας μας σημαίνει, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, οτι νιώθουμε ανάξιοι να μας εκτιμούν και να μας αγαπούν. Τότε ας αναρωτηθούμε : Άν όλος ο κόσμος ήξερε για μένα όσα εγώ γνωρίζω, τί εντύπωση θά του έκανα ; Τό νά κυριευόμαστε από φόβο επειδή κάποια μέρα, στην τελική Κρίση, θ'αποκαλυφθούν δημόσια τα μυστικά της ζωής μας δέν αρκεί, καθώς θ'αναβάλλουμε γιά αργότερα με μεγάλη ελαφρότητα και επιπολαιότητα ό,τι καλούμαστε να πράττουμε τώρα. <<Ναί, η τελική κρίση θά έρθει, θά δούμε τότε τί θά γίνει! Όμως υπάρχει στό μεταξύ πολύς χρόνος γιά νά μετανιώσουμε! Έχουμε πολύ καιρό γιά ν'αλλάξουμε...!>> - έτσι σκεφτόμαστε.
Αυτός ο <<πολύς καιρός>> όμως δέν έρχεται ποτέ, επειδή ο θάνατος θά μάς προλάβει πολύ νωρίς, ώστε τελικα δέν θά κατορθώσουμε νά ζήσουμε εδώ κάτω, όπως άν ήδη βρισκόμασταν στήν αιωνιότητα.
Κάθε φορά πού προετοιμαζόμαστε γιά μία εξομολόγηση, είτε προσωπική είτε ενώπιον ενός ιερέα, οφείλουμε να προσπαθούμε να ξετυλίξουμε καί πάλι το νήμα της ζωής μας΄ δεν αρκεί να ρίξουμε σ'αυτή μιά γρήγορη ματιά ενώ ετοιμάζουμε τον κατάλογο τών ανάξιων και πονηρών πράξεών μας, αλλά πρέπει να εξετάσουμε βαθύτερα μέ ποιό τρόπο μπόρεσαν νά συμβούν όλα αυτά. Για να κατάληξουμε να πουμε στον Θεό : <<Δέν είμαι πιά ο άνθρωπος πού έκανε τό... ΄ συγχώρεσέ με, άφησέ με να ζήσω ως ελεύθερος άνθρωπος... Ο άνθρωπος που κάποτε ημουν πέθανε, δεν υπάρχει πιά, δέν απομένε παρά ο καινός άνθρωπος, αυτος πού γεννήθηκε από τή μετάνοια>>!
Anthony Bloom Τό μυστήριο τής ίασης
Πηγή: http://ypapanti-neotita.blogspot.gr
