Νά λοιπόν πού καί ἀπό αὐτά ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Πρόγονοί μας εἶχαν καί σέ πολλά ἄλλα τόν "σπερματικόν λόγον", ὥστε δικαίως νά χαρακτηρίζονται καί ὡς οἱ πρό-Χριστοῦ Ἀπόστολοί του. Καί… εἶναι ὡσάν νά διαβάζει κανείς… Πατερικά κείμενα!!!
ΠΙΝΔΑΡΟΣ: Αἱ μέν ἡδοναί, θνηταί, αἱ δέ ἀρεταί ἀθάνατοι.
ΑΝΑΧΑΡΣΗΣ Ο ΣΚΥΘΗΣ: Γλώσσης, γαστρός καί αἰδοίων (δηλ. αἰσθήσεων) κράτει (νά εἶσαι κυρίαρχος – ἐγκρατής).
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: 1. Δουλεύειν πάθεσι χαλεπώτερον ἤ τυράννοις. (Εἶναι χειρότερο νά εἶναι κανείς δοῦλος σέ πάθη παρά σέ τυράννους).
2. Ἐπειδή, ἐλεύθερον, ἀδύνατον εἶναι τόν πάθεσι δουλεύοντα, καί ὑπό παθῶν κρατούμενον (Εἶναι ἀδύνατον νά εἶναι ἐλεύθερος ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι δοῦλος τῶν παθῶν καί κυριαρχεῖται ἀπό πάθη).
3. Οὐδείς ἐλεύθερος, ἑαυτοῦ μή κρατῶν (Κανείς δέν εἶναι ἐλεύθερος, ἐάν δέ μπορεῖ νά εἶναι κυρίαρχος τοῦ ἑαυτοῦ του).
ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ Ο ΛΙΝΔΙΟΣ: Ἡδονῆς κράτει. (Νά εἶσαι ἐγκρατής στίς ἡδονές).
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Μηδέν ἄγαν (τίποτε τό περιττόν). Μέτρον ἄριστον (Μέ μέτρο σέ ὅλα, χωρίς ἀκρότητες ἤ ὑπερβολές). Ἐθεώρη δέ τήν ἐγκράτειαν, ὡς βάσιν καί κρηπίδα, (δηλ. τό θεμέλιο τῆς ἀρετῆς).
ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ: 1. Πᾶν τό πολύ τῆ φύσει πολέμιον (ὁ,τιδήποτε πολύ, εἶναι ἐχθρικό πρός τό φυσιολογικό).
2. Οὐ πλησμονή, οὐ λιμός, οὐδ’ ἄλλο οὐδέν ἀγαθόν, ὅ,τι ἄν μᾶλλον τῆς φύσιος ἦ. (Οὔτε ὁ ὑπερσιτισμός, οὔτε ἡ ἀσιτία, οὔτε τίποτε ἄλλο εἶναι καλό, ἄν ξεπερνᾶ τά φυσιολογικά ὅρια).
ΠΛΑΤΩΝ: 1. Τό νικᾶν ἑαυτόν πασῶν τῶν νικῶν πρώτη καί ἀρίστη.
2. Καλοῦσιν ἀκολασίαν τό ὑπό τῶν ἡδονῶν ἄρχεσθαι (τό νά κυβερνᾶται κανείς ἀπό τίς ἡδονές).
3. Εἶναι, ὁμολογεῖται σωφροσύνη τό κρατεῖν ἡδονῶν καί ἐπιθυμιῶν (Εἶναι, ὅπως ὅλοι παραδέχονται, σωφροσύνη, τό νά εἶναι κανείς κυρίαρχος τῶν ἡδονῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν).
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Ἀνδρειότερος εἶναι μοι δοκεῖ ὁ τῶν ἐπιθυμιῶν ἤ τῶν πολεμίων κρατῶν (Περισσότερο γενναῖος – ἀνδρεῖος εἶναι, κατά τή γνώμη μου, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος νικᾶ τίς ἐπιθυμίες του, παρά ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος νικᾶ τούς ἐχθρούς). Καί γάρ χαλεπώτατον ἐστιν ἑαυτόν νικῆσαι (διότι εἶναιπάρα πολύ δύσκολο νά νικήσει κανείς τόν ἑαυτόν του).
ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ Ο ΑΒΔΗΡΙΤΗΣ: 1. Ἀνδρεῖος, οὐ τῶν πολεμίων μόνον, ἀλλά καί τῶν ἡδονῶν κρέσσων (Ἀνδρεῖος δέν εἶναι μόνον ἐκεῖνος πού νικᾶ τούς ἐχθρούς ἀλλά καί ἐκεῖνος πού νικᾶ τίς ἡδονές).
2. Νικᾶν αὐτόν ἑαυτόν, πασῶν τῶν νικῶν πρώτη καί ἀρίστη (Τό νά νικᾶ κανείς τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό, εἶναι ἡ πρώτη καί ἀρίστη νίκη).
